Psalmów
rozdzial 9
Przedniejszemu spiewakowi, na Halmutlabben piesn Dawidowa. (9:2)1 Bede wyslawial Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadac bede wszysteki cuda twoje.
2 (9:3) Rozwesele sie, i rozraduje sie w tobie; bede spiewal imieniowi twemu, o Najwyzszy!
3 (9:4) Ze sie obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i pogineli od oblicznosci twojej.
4 (9:5) Bos ty odprawil sad mój, i sprawe moje; zasiadles na stolicy, Sedzia sprawiedliwy.
5 (9:6) Rozgromiles pogan, zatraciles zlosnika, imie ich wygladziles na wieki wieczne.
6 (9:7) O nieprzyjacielu! azaz wykonane sa spustoszenia twoie na wiecznosc? Poburzylzes miasta? i owszem ich samych pamiatka zginela z niemi.
7 (9:8) Ale Pan na wieki trwa; zgotowal stolice swoje na sad.
8 (9:9) On bedzie sadzil okrag ziemi w sprawiedliwosci, i osadzi narody w prawosci.
9 (9:10) I bedzie Pan ucieczka ubogiemu, ucieczka czasu ucisku.
10 (9:11) I beda ufac w tobie, którzy znaja imie twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cie szukaja.
11 (9:12) Spiewajciez Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie miedzy narodami sprawy jego.
12 (9:13) Boc on szuka krwi, i maja w pamieci, a nie zapomina wolania utrapionych.
13 (9:14) Zmiluj sie nademna, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mie maja w nienawisci, ty, co mie wyrywasz z bram smierci.
14 (9:15) Abym opowiadal wszystkie chwaly twoje w bramach córki Syonskiej, weselac sie w zbawieniu twojem.
15 (9:16) Zanurzeni sa poganie w dole, który uczynili; w sieci, która skrycie zastawili, uwiezla noga ich.
16 (9:17) Oznajmil sie Pan, gdy uczynil sad; w sprawie rak swoich sie zlosnik usidlil. Rzecz godna rozmyslania! Sela.
17 (9:18) Niepobozni sie obróca do piekla, wszystkie narody, które zapominaja Boga.
18 (9:19) Bo nie bedzie na wieki zapamietany ubogi; oczekiwanie nedznych nie zginie na wieki.
19 (9:20) Powstanze, Panie! niech sie nie zmacnia smiertelny czlowiek; a niech narody osadzone beda przed toba.
20 (9:21) Panie! pusc na nie strach, aby poznaly narody, iz sa ludzmi smiertelnymi.Sela.
