Psalmów
rozdzial 142
Piesn wyuczajaca Dawidowa, gdy byl w jaskini, modlitwa jego. (142:2)1 Glosem moim do Pana wolam; glosem moim Panu sie modle.
2 (142:3) Wylewam przed obliczem jego zadlosc moje, a utrapienie moje przed oblicznoscia jego oznajmuje.
3 (142:4) Gdy bywa scisniony duch mój we mnie, ty znasz scieszke moje; na drodze, która chodze, ukryli na mie sidlo.
4 (142:5) Ogladamli sie na prawa strone, a przypatruje sie, niemasz ktoby mie znal; zginela ucieczka moja, niemasz ktoby sie ujal o dusze moje.
5 (142:6) Panie! do ciebie wolam, mówiac: Tys nadzieja moja, tys dzial mój w ziemi zyjacych.
6 (142:7) Posluchaj pilnie wolania mego, bom bardzo znedzony; wyrwij mie od tych, którzy mie przesladuja, albowiem sa mocniejszymi nad mie.
7 (142:8) Wywiedzze z ciemnicy dusze moje, abym chwalil imie twoje; obstapia mie sprawiedliwi, gdy mi dobrodziejstwo uczynisz.
