Psalmów
rozdzial 49
Przedniejszemu spiewakowi z synów Korego psalm. (49:2)1 Sluchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkajacy na okregu ziemi!
2 (49:3) Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 (49:4) Usta moje beda opowiadaly madrosc, a mysl serca mego roztropnosc.
4 (49:5) Naklonie do przypowiesci ucha mego, wyloze przy harfie zagadke moje.
5 (49:6) Przeczze sie mam bac we zle dni, aby mie nieprawosc tych, którzy mie depcza, miala ogarnac?
6 (49:7) Którzy ufaja bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubia sie.
7 (49:8) Gdyz brata swego nikt zadnym sposobem nie odkupi, ani moze dac Bogu okupu jego zan.
8 (49:9) (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie moze sie ostac na wieki.)
9 (49:10) Aby zyl na wieki, a nie ogladal grobu.
10 (49:11) Bo widzimy, iz i madrzy umieraja, glupi i szalony zarówno gina, a zostawiaja, obcym bogactwa swoje.
11 (49:12) Mysla, ze domy ich sa wieczne, a przybytki ich trwaja od narodu do narodu; przetoz je nazywaja od imion swych na ziemi.
12 (49:13) Ale czlowiek we czci nie zostaje, podobnym bedac bydletom, które gina.
13 (49:14) Takowa mysl ich glupstwem ich jest, a przeciez potomkowie ich pochwalaja to usty swemi. Sela.
14 (49:15) Jako owce w grobie zlozeni beda, smierc ich strawi; ale sprawiedliwi panowac beda nad nimi z poranku, a ksztalt ich zniszczony bedzie w grobie, gdy ustapia z mieszkania swego.
15 (49:16) Ale Bóg wykupi dusze moje z mocy grobu, gdy mie przyjmie. Sela.
16 (49:17) Nie bójze sie, gdy sie kto zbogaci, a gdy sie rozmnozy slawa domu jego.
17 (49:18) Bo umierajac nie wezmie nic z soba, ani za nim zstapi slawa jego.
18 (49:19) A choc duszy swej za zywota swego poblaza i chwalono go, gdy sobie dobrze czynil:
19 (49:20) Przeciez musi isc za rodzina ojców swych, a na wieki nie oglada swiatlosci.
20 (49:21) Owóz czlowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydletom, które gina.
