Psalmów
rozdzial 77
Przedniejszemu spiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. (77:2)1 Glos mój podnosze do Boga, kiedy wolam; glos mój podnosze do Boga, aby mie wysluchal.
2 (77:3) W dzien utrapienia mego szukalem Pana: wyciagalem w nocy rece moje bez przestania, a nie dala sie ucieszyc dusza moja.
3 (77:4) Wspominalem na Boga, a trwozylem soba; rozmyslalem, a utrapieniem scisniony byl duch mój. Sela.
4 (77:5) Zatrzymywales oczy moje, aby czuly; potartym byl, azem nie mógl mówic.
5 (77:6) Przychodzily mi na pamiec dni przeszle i lata dawne.
6 (77:7) Wspominalem sobie na spiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyslal, i wywiadywal sie o tem duch mój, mówiac:
7 (77:8) Izali mie na wieki odrzuci Pan, a wiecej mi juz laski nie ukaze?
8 (77:9) Izali do konca ustanie milosierdzie jego, i koniec wezmie slowo od rodzaju az do rodzaju? Izali zapomnial Bóg zmilowac sie?
9 (77:10) Izali zatrzymal w gniewie litosci swoje? Sela.
10 (77:11) I rzeklem: Toc jest smierc moja; wszakze prawica Najwyzszego uczyni odmiane.
11 (77:12) Wspominac sobie bede na sprawy Panskie, a przypominac sobie bede dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 (77:13) I bede rozmyslal o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich bede mówil:
13 (77:14) Boze! swieta jest droga twoja. Któryz Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 (77:15) Tys jest Bóg, który czynisz cuda; podales do znajomosci miedzy narody moc twoje.
15 (77:16) Odkupiles ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.
16 (77:17) Widzialy cie wody, o Boze! widzialy cie wody, i ulekly sie, i wzruszyly sie przepasci.
17 (77:18) Obloki wydaly powodzi; niebiosa wydaly gromy, a strzaly twoje tam i sam biegaly.
18 (77:19) Huczalo grzmienie twoje po oblokach, blyskawice oswiecily okrag ziemi, ziemia sie wzruszyla i zatrzesla.
19 (77:20) Przez morze byla droga twoja, a sciezki twoje przez wody wielkie, wszakze sladów twoich nie bylo.
20 (77:21) Prowadziles lud twój, jako stado owiec, przez reke Mojzesza i Aarona.
