Dzieje Apostolskie

rozdzial 4

1 A gdy to oni mówili do ludu, nadeszli ich kaplani i hetmani koscielni, i Saduceuszowie.
2 Obrazajac sie, iz uczyli lud, a opowiadali w Jezusie powstanie od umarlych.
3 I wrzucili na nie rece, a podali je do wiezienia az do jutra; bo juz byl wieczór.
4 A wiele z tych, którzy one slowa slyszeli, uwierzyli; i byla liczba mezów okolo pieciu tysiecy.
5 I stalo sie nazajutrz, ze sie zebrali przelozeni ich i starsi, i nauczeni w Pismie w Jeruzalemie,
6 I Annasz, najwyzszy kaplan, i Kaifasz, i Jan, i Aleksander, i ile ich bylo z rodu najwyzszych kaplanów;
7 A postawiwszy je w posrodku, pytali ich: Która moca a któremescie to imieniem uczynili?
8 Tedy Piotr, bedac pelen Ducha Swietego, rzekl do nich: Przelozeni ludu i starsi Izraelscy!
9 Poniewaz my dzis mamy byc sadzeni dla dobrodziejstwa czlowiekowi niemocnemu uczynionego, jakoby on byl uzdrowiony;
10 Niech wam wszystkim wiadomo bedzie i wszystkiemu ludowi Izraelskiemu, ze w imieniu Jezusa Chrystusa Nazarenskiego, któregoscie wy ukrzyzowali, którego Bóg wzbudzil od umarlych, przez tego ten stoi przed wami zdrowym.
11 Tenci jest kamien on wzgardzony od was budujacych, który sie stal glowa wegielna.
12 I nie masz w zadnym innym zbawienia; albowiem nie masz zadnego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które bysmy mogli byc zbawieni.
13 Widzac tedy bezpiecznosc Piotrowa i Janowa, i zrozumiawszy, iz ludzmi byli nieuczonymi i prostakami, dziwowali sie i poznali je, iz byli z Jezusem.
14 Widzac tez onego czlowieka z nimi stojacego, który byl uzdrowiony, nie mieli co przeciwko temu mówic.
15 A rozkazawszy im precz ustapic z rady, radzili sie miedzy soba,
16 Mówiac: Cóz uczynimy tym ludziom? Bo, ze jawny cud przez nie jest uczyniony, to wszystkim mieszkajacym w Jeruzalemie wiadomo jest, a nie mozemy tego zaprzec.
17 Ale aby sie to wiecej nie rozslawialo miedzy ludzmi, zagrozmy im srodze, aby wiecej w tem imieniu zadnemu czlowiekowi nie mówili.
18 A zawolawszy ich, zakazali im, aby koniecznie nie mówili, ani uczyli w imieniu Jezusowem.
19 Lecz Piotr i Jan odpowiedziawszy rzekli do nich: Jezliz to sprawiedliwa przed obliczem Bozem, was raczej sluchac niz Boga, rozsadzcie.
20 Albowiem my nie mozemy tego, cosmy widzieli i slyszeli, nie mówic.
21 A oni zagroziwszy im, wypuscili je, nic nie znalazlszy, jakoby je skarac dla ludu i wszyscy chwalili Boga za to, co sie bylo stalo.
22 Bo onemu czlowiekowi bylo wiecej niz czterdziesci lat, nad którym sie stal ten cud uzdrowienia.
23 A gdy je wypuszczono, przyszli do swoich i oznajmili im, cokolwiek do nich przedniejsi kaplani i starsi mówili.
24 Którzy uslyszawszy to, jednomyslnie podniesli glos swój ku Bogu i rzekli: Panie! tys jest Bóg, którys uczynil niebo i ziemie, i morze i wszystko, co w nich jest:
25 Którys Duchem Swietym przez usta Dawida, slugi swego, powiedzial: Przeczze sie zburzyli narodowie, a ludzie prózne rzeczy przemyslali?
26 Staneli królowie ziemi i ksiazeta zebrali sie wespól przeciwko Panu i przeciwko pomazancowi jego.
27 Albowiem sie zebrali prawdziwie przeciwko swietemu Synowi twemu Jezusowi, któregos pomazal, Herod i Poncki Pilat z pogany i z ludem Izraelskim.
28 Aby uczynili, cokolwiek reka twoja i rada twoja przedtem postanowila, aby sie stalo.
29 Przetoz teraz, Panie! wejrzyj na pogrózki ich, a daj slugom twoim ze wszystkiem bezpieczenstwem mówic slowo twoje,
30 Sciagajac reke twoje ku uzdrawianiu i ku czynieniu znamion i cudów, przez imie swietego Syna twego Jezusa.
31 A gdy sie oni modlili, zatrzasnelo sie ono miejsce, na którem byli zgromadzeni, i napelnieni sa wszyscy Duchem Swietym i mówili slowo Boze z bezpieczenstwem.
32 A onego mnóstwa wierzacych bylo serce jedno i dusza jedna, a zaden z majetnosci swoich nie zwal nic swojem wlasnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.
33 A wielka moca Apostolowie dawali swiadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusowem i byla wielka laska nad nimi wszystkimi.
34 Bo zadnego nie bylo miedzy nimi niedostatecznego; gdyz którzykolwiek mieli role albo domy, sprzedawajac przynosili pieniadze za to, co posprzedawali,
35 I kladli przed nogi apostolskie, i rozdawano to kazdemu, ile komu bylo potrzeba.
36 Tedy Jozes, który nazwany byl od Apostolów Barnabaszem, (co sie wyklada: syn pociechy), Lewita, z Cypru rodem,
37 Majac role, sprzedawszy ja, przyniósl pieniadze i polozyl je u nóg apostolskich.