Ijobowa

rozdzial 41

1 Wyciagnieszze weda wieloryba? albo sznurem utopionym w jezyku jego?
2 (40:21) Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czelusc jego?
3 (40:22) Izalic sie bedzie wiele modlil, albo z toba lagodnie mówic bedzie?
4 (40:23) Izali uczyni przymierze z toba, a przyjmiesz go za sluge wiecznego?
5 (40:24) Izali z nim bedziesz igral jako z ptaszkiem, a uwiazesz go dziatkom twoim?
6 (40:25) Sprawize sobie nad nim towarzystwo uczte, a podziela go miedzy kupców?
7 (40:26) Izali zawadzisz hakami za skóre jego, a widelcami rybackiemi za glowe jego?
8 (40:27) Polóz tylko nan reke twa, slubujec, ze nie wspomnisz wiecej na bitwe.
9 (40:28) Oto nadzieja ulowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nan czlowiek nie upada?
10 (41:1) Niemasz tak smialego, coby go obudzil; owszem któz sie stawi przed twarza moja?
11 (41:2) Któz mi co dal, abym mu oddal? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 (41:3) Nie zamilcze czlonków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego ksztaltu jego.
13 (41:4) Któz odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wedzidlami swemi któz przystapi do niego?
14 (41:5) Wrota geby jego któz otworzy? bo strach okolo zebów jego.
15 (41:6) Luski jego mocne jako tarcze, bardzo scisle spojone.
16 (41:7) Jedna z druga tak spojona, ze wiatr nie wchodzi miedzy nie.
17 (41:8) Jedna do drugiej przylgnela, ujely sie, a nie dziela sie.
18 (41:9) Kichanie jego czyni blask, a oczy jego sa jako powieki zorzy.
19 (41:10) Z ust jego lampy wychodza, a iskry ogniste wyrywaja sie.
20 (41:11) Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzacego, albo kotla.
21 (41:12) Dech jego wegle rozpala, a plomien z ust jego wychodzi.
22 (41:13) W szyi jego przemieszkuje moc, a bolesc przed nim ucieka.
23 (41:14) Sztuki ciala jego spoily sie, calowite sa w nim, ze sie nie porusza.
24 (41:15) Serce jego twarde jako kamien, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia mlynskiego.
25 (41:16) Gdy sie podnosi, drza mocarze, a od strachu oczyszczaja sie.
26 (41:17) Miecz, który go siega, nie ostoi sie, ani drzewce, ani strzala, ani pancerz.
27 (41:18) Zelazo poczyta sobie za plewe, a miedz za drzewo zbótwiale.
28 (41:19) Nie uploszy go strzala, a jako zdzblo sa u niego kamienie z procy.
29 (41:20) Strzelbe sobie poczyta jako slome, a posmiewa sie z szermowania wlócznia.
30 (41:21) Pod nim sa ostre skorupy; sciele sobie na rzeczach ostrych jako na blocie.
31 (41:22) Czyni, ze wre glebokosc jako garniec, a ze sie maci morze jako w mozdzierzu.
32 (41:23) Za soba jasna scieszke czyni, tak, ze sie zdaje, iz przepasc ma siwizne.
33 (41:24) Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, ze sie niczego nie boi.
34 (41:25) Wszelka rzecz wysoka lekce wazy; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzetami.