1 Mojzeszowa - Rodzaju

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

rozdzial 12

1 I rzekl Pan do Abrama: Wynijdz z ziemi twej, i od rodziny twojej, i z domu ojca twego, do ziemi, którac pokaze.
2 A uczynie cie w naród wielki, i bedec blogoslawil, i uwielbie imie twoje, i bedziesz blogoslawienstwem.
3 I bede blogoslawil blogoslawiacym tobie; a przeklinajace cie przeklinac bede: i beda blogoslawione w tobie wszystkie narody ziemi.
4 Tedy wyszedl Abram, jako mu rozkazal Pan. Poszedl tez z nim i Lot. A bylo Abramowi siedmdziesiat lat i piec lat, gdy wyszedl z Haran.
5 Wzial tez Abram Saraj zone swoje, i Lota syna brata swego, i wszystke swa majetnosc, której nabyli, i dusze, których nabyli w Haranie, i wyszli, aby szli do ziemi Chananejskiej; i przyszli do ziemi Chananejskiej.
6 Tedy przeszedl Abram ziemie one az do miejsca Sychem, i az do równiny Morech; a Chananejczyk na ten czas byl w onej ziemi.
7 I ukazal sie Pan Abramowi, i rzekl: Nasieniu twemu dam ziemie te; i zbudowal tam oltarz Panu, który mu sie ukazal.
8 A przeszedl stamtad do góry na wschód Betela, i rozbil tam namiot swój, majac Betel od zachodu, a Haj od wschodu; i zbudowal tam oltarz Panu, i wzywal imienia Panskiego.
9 Potem ruszyl sie Abram idac, i ciagnac ku poludniu.
10 A byl glód w ziemi onej: przeto zstapil Abram do Egiptu, aby tam byl gosciem do czasu, ciezki bowiem byl glód w ziemi.
11 I stalo sie, gdy juz blisko byl, aby wszedl do Egiptu, rzekl do Sarai, zony swej: Oto teraz wiem, zes niewiasta piekna na wejrzeniu.
12 I stanie sie, ze gdy cie obacza Egipczanie, rzeka: Zona to jego; i zabija mie, a ciebie zywo zostawia.
13 Mów, prosze, zes jest siostra moja, aby mi dobrze bylo dla ciebie, i zywa zostala dla ciebie dusza moja.
14 I stalo sie, gdy wszedl Abram do Egiptu, ujrzeli Egipczanie niewiaste one, iz byla bardzo piekna.
15 Widzieli ja tez ksiazeta Faraonowe, i chwalili ja przed nim; i wzieto one niewiaste do domu Faraonowego.
16 Który Abramowi dobrze czynil dla niej; i mial Abram owce, i woly, i osly i slugi, i sluzebnice, i oslice, i wielblady.
17 Ale uderzyl Pan Faraona plagami wielkiemi, i dom jego dla Sarai, zony Abramowej.
18 Przetoz wezwal Farao Abrama, i rzekl: Cózes mi to uczynil? czemus mi nie oznajmil, ze to zona twoja?
19 Przeczzes powiedzial, siostra to moja? i wzialem ja sobie za zone; a teraz, oto zona twoja, wezmijze ja, a idz.
20 I przykazal o nim Farao mezom, i puscili go wolno i zone jego, i wszystko, co bylo jego.